James N. Rowe był zaledwie trzy lata po ukończeniu West Point, kiedy został wysłany do Republiki Wietnamu w 1963 roku. Tam został przydzielony do służby jako oficer wykonawczy  grupy Sił Specjalnych. Jego misją było doradzanie i szkolenie Armii Republiki Wietnamu. Jednak spędził więcej czasu w Wietnamie jako więzień wroga niż jako doradca.

Choć fakt ten jest tragiczny, posłużył również jako pomoc dla całych przyszłych pokoleń żołnierzy i załóg samolotów. Lekcje, które Rowe odebrał podczas pięciu lat niewoli, pomogły stworzyć podstawy szkolenia SERE (ang. Survival, Evasion, Resistance and Escape), które pomógł rozwinąć w latach powojennych.

W październiku 1963 roku Rowe i inni żołnierze Sił Specjalnych towarzyszyli południowowietnamskiej Cywilnej Nieregularnej Grupie Obronnej w delcie Mekongu. CIDG i Zielone Berety zaatakowały punkt dowodzenia Vietcongu w ramach próby wyparcia VC z wioski Le Coeur. Następnie wpadli w zasadzkę i zostali pokonani przez główną jednostkę VC. Rowe, wraz z kpt. Rockym Versace i sierż. Danielem Pitzerem, został schwytany. Po fizycznym obezwładnieniu, Versace wraz z Pitzerem i Rowe’em zostali pozbawieni broni i butów, po czym cała trójka została boso wyprowadzona do dżungli w kierunku obozu jenieckiego. Po drodze trzej mężczyźni zostali rozdzieleni. Przez wiele miesięcy Rowe prawie nie widział innego Amerykanina. Przez następne 5 lat większość czasu spędzał w bambusowej klatce, która mierzyła zaledwie kilka(naście) metrów. Ograniczony do dwóch puszek ryżu dziennie, Rowe i inni więźniowie łapali węże i szczury, kiedy tylko mogli. Sam Rowe trzykrotnie próbował też uciec, niestety bezskutecznie, za każdym razem został schwytany niedługo później.

Rowe będąc oficerem wywiadu i posiadał krytyczne informacje.  Aby przekonać strażników, że nie stanowi zagrożenia, Rowe powiedział im, że jest inżynierem cywilnym wcielonym do armii. Nadal go torturowali, ale trzymał się swojej historii, dopóki amerykańscy działacze antywojenni (o ironio) nie ujawnili jego biografii, a rząd Wietnamu Północnego nie dowiedział się, że był żołnierzem sił specjalnych. Mimo to skutecznie stawiał opór i nie wyjawił cennych informacji.

Wykorzystał szansę na ucieczkę

Dopiero gdy Vietcong uzyskał listę wartościowych więźniów (w tym o Rowe), zdał sobie sprawę, że przez cały czas posiadał cenne informacje. Postanowili go ukarać, zabierając go do dżungli i zabijając. Gdy prowadzono go na śmierć, nadleciały amerykańskie helikoptery UH-1. Samoloty te chwilowo odwróciły uwagę jego porywaczy, co dało Rowe’owi szansę na obezwładnienie strażników. Pchnął strażnika na ziemię i pobiegł na pobliską polanę, machając rękami, by zwrócić uwagę pilotów. Udało mu się zwrócić uwagę jednego z pilotów, który odebrał go 31 grudnia 1968 roku. Pierwszy pilot, który zauważył Rowe’a, gdy zobaczył jego czarną piżamę,  prawie do niego strzelił. Następnie zauważył brodę Rowe’a, która wyrosła podczas jego niewoli. Piloci po uświadomieniu sobie, że wietnamscy mężczyźni nie są w stanie zapuścić gęstej brody, wylądowali a następnie podebrali Rowe’a i zabrał go w bezpieczne miejsce.

Rowe był jednym z 34 amerykańskich jeńców wojennych, którzy skutecznie uciekli z niewoli.

Doświadczenie jenieckie zostaje wykorzystane do kursu SERE

Począwszy od 1974 roku, Rowe opuścił czynną służbę i rozpoczął służbę w Armii Rezerwowej. w 1981 roku został ponownie powołany do czynnej służby. W tym czasie wojna była już dawno zakończona. Tym razem armia chciała, aby Rowe podzielił się swoim doświadczeniem jako jeniec podczas projektowania kursu przetrwania, unikania, oporu i ucieczki w Fort Bragg w Karolinie Północnej.

Szkolenie SERE ma długą historię, sięgającą czasów II wojny światowej, kiedy to gen. Curtis LeMay ustanowił formalny schemat szkolenia. Po wojnie koreańskiej, w której komuniści wielokrotnie nie przestrzegali konwencji genewskich dotyczących więźniów, szkoła się rozeszła. Siły Powietrzne i Marynarka Wojenna rozszerzyły swój program szkoleniowy. Wraz z wybuchem wojny w Wietnamie, Siły Powietrzne, Korpus Piechoty Morskiej i Armia również otworzyły szkoły przetrwania w dżungli. Mimo dobrego szkolenia, żadna z tych szkół nie była w stanie przygotować potencjalnych jeńców do prawdziwych lekcji zdobytych przez jeńców wojennych.

Po wojnie w Wietnamie amerykańskie wojsko chciało ustandaryzować szkolenie SERE, włączając do niego doświadczenia zdobyte przez jeńców wojennych z Wietnamu. Program Rowe’a był szczególnie przydatny przy opracowywaniu części szkolenia dotyczącej “oporu”, nauczanej personelowi wojskowemu, zwłaszcza osobom posiadającym poufne informacje, które były bardziej narażone na schwytanie.

Po opracowaniu szkolenia SERE dla Sił Specjalnych Armii Stanów Zjednoczonych, Rowe kontynuował aktywną służbę i został wysłany na Filipiny w celu infiltracji Nowej Armii Ludowej, komunistycznej rebelii.  Tam prowadził szkolenia z zakresu zwalczania rebelii dla sił filipińskich. 21 kwietnia 1989 r. był w drodze do kwatery głównej grupy doradczej, kiedy jego pojazd znalazł się pod ostrzałem i zginął. Został pochowany na Cmentarzu Narodowym w Arlington.

Autor książki

Rowe napisał książkę o swoim pobycie w obozie jenieckim ” Pięć lat do wolności: Prawdziwa historia jeńca wojennego w Wietnamie”.

Źródło:  wearethemighty